Wraz z premierą ANSYS 2020 R1 pojawia się możliwość uruchomienia aplikacji Mechanical w trybie standalone (z pominięciem środowiska Workbench). Aplikację można wywołać z paska zadań, tak jak zostało to przedstawione na rysunku 1. Środowisko Mechanical pozwala bezpośrednio wczytać geometrię badanego obiektu lub pliki w formacie programów ANSYS MAPDL, ICEM CFD, LS-Dyna czy Fluent.
Kolejną nowością w zakresie analiz mechanicznych jest możliwość nadania oraz zmiany przekroju elementów jednowymiarowych z poziomu menu graficznego programu Mechanical. Eliminuje to potrzebę użycia programu SpaceClaim do edycji przekroju elementu, przez co skraca operację edycji profilu.
Rysunek 1. Lokalizacja aplikacji Mechanical 2020 R1 (standalone) oraz otwarte środowisko w tle
Rysunek 2. Pasek przekrojów elementów belkowych w programie ANSYS Mechanical
Wersja 2020 R1 wprowadza możliwość zdefiniowania nowych modeli materiałowych, które nie były dostępne w poprzednich wersjach. Nowe modele materiałowe dotyczą głównie zjawisk termomechanicznego zmęczenia (TMF) i są to m.in. modele:
Rysunek 3. Przebieg obciążeń dla analizy zmęczenia TMF
- Chaboche Kinematic Hardening with Static Recovery,
- Exponential Visco-Hardening Viscoplascity,
- Perzyna and Pierce Viscoplascity,
- Multilinear Isotropic Hardening with Static Recovery.
Rysunek 4. Przykład sprzężenia termiczno-wytrzymałościowego
Zmianie uległa również wersja języka Python zaimplementowanego w środowisku ACP, służącego do tworzenia skryptów w programie Mechanical. W najnowszej wersji programu ANSYS nastąpiła migracja z Pythona 2 do wersji 3.7.4, co poszerza możliwości tworzenia spersonalizowanych skryptów. W najnowszej wersji można znaleźć takie moduły środowiska programistycznego jak:
- VTK – przetwarzanie obrazów oraz wizualizacja
- wxPython – moduł do tworzenia menu graficznych
Dużym usprawnieniem w technologii obliczeń równoległych w programie ANSYS Mechanical jest opcja “Contact Split” dostępna w zakładce “Advanced Analysis Settings”.
Włączenie tej opcji pozwala polepszyć wydajność solvera w przypadku użycia dużej liczby kontaktów gdy wykorzystujemy wiele rdzeni procesora do obliczeń. Opcja ta dzieli obliczenia kontaktów pomiędzy rdzenie procesora, co znacznie wpływa na zmniejszenie czasu obliczeń
(rysunek 5).